ภารกิจที่ 2/1 นินทาตัวเอง (ความรักแบบหนุ่มสาว)
เรื่อง รักไร้เงื่อนไข
ตั้งแต่เข้ามาศึกษาในสถานศึกษาแห่งนี้ฉันมีความรู้สึกดี
บรรยากาศน่าเรียน น่าตื่นเต้นอยู่ตลอดเวลา ในวัยเรียนชีวิตกำลังสวยงาม
บริสุทธิ์และอีกอย่างเราก็ต้องเผชิญกับทุกสิ่งทุกอย่างไม่ว่าจะทุกข์หรือสุข
วันหนึ่งฉันได้เจอเขาครั้งแรกตอนนั้นฉันเรียนอยู่ชั้นประถมศึกษาปีที่5 ดิฉันแอบมองเขาบ่อยๆ เขาเป็นคนที่พูดตลก ยิ้มน่ารัก
แต่ไม่ค่อยยิ้มเท่าไร เรียนเก่ง นิสัยดี มีความรับผิดชอบต่อหน้าที่และเป็นผู้นำ ทำให้ฉันอยากทำความรู้จักเขามากขึ้น
คอยเฝ้าแอบมอง ฉันเริ่มเข้าไปตีสนิท พูดคุย เมื่อได้พูดคุยด้วยยิ่งทำให้ฉันชอบเขาขึ้นเรื่อยๆ
เขาค่อนข้างมีโลกส่วนตัวสูง ชอบนั่งอ่านหนังสือ ทำงาน ในขณะที่เพื่อนคนอื่นไปวิ่งเล่นกัน ฉันก็แอบส่องดูเขาที่หน้าต่างห้องเรียนทุกๆวัน อยากเห็นรอยยิ้มของเขา
ฉันจึงทำตัวเป็นจิ้งจก ตุ๊กแกแอบอยู่ตามข้างฝา คอยจ้ะเอ๋ เวลาเขาเดินมา หรือ ฉันจะทำเสียงก้อกๆแก้กๆ
ให้เขาสนใจ หลังจากเวลาผ่านไปไม่นานฉันก็เริ่มสังเกตพฤติกรรมของเขามากขึ้นเรื่อยๆ
เวลาเดินผ่าน ฉันก็ส่งยิ้ม ส่งสายตา ทักทายเขาก่อน จนทำให้เราสนิทกันมากขึ้น เขาคอยสอนการบ้านฉัน
และให้คำแนะนำในการแบ่งเวลาในการเล่นการเรียน ทำให้ฉันยิ่งชอบเขามากขึ้น
ฉันคิดว่าคงรักเขาแล้วล่ะ เพราะฉันแอบไม่พอใจ เวลาเขาทำดี
และหยอกล้อกับเพื่อนคนอื่น เมื่อมั่นใจในตนเอง ฉันก็เริ่มเป็นฝ่ายขอเบอร์โทรศัพท์เขาก่อน
แต่ก็นานพอสมควรกว่าจะได้เบอร์ เมื่อได้เบอร์มา หลังเลิกเรียนตอนเย็นฉันก็โทรไปเขาทันที
โดยใช้การบ้านมาบังหน้า เพราะเขาชอบบอกว่าโทรมาทำไม เปลืองเงิน คุยอยู่โรงเรียนก็ได้
แต่ฉันถือคติว่า ด้านได้ อายอด จึงไม่นำพากับคำพูดของเขา เวลาเขารับสาย ฉันก็จะพูดเสียงเล็กเสียงน้อยหรือเรียกว่าเสียงสองนั่นเอง
เพราะจะได้ให้เขาชอบเสียงหวานของเราว่าเราเป็นคนนิสัยดีพูดเพราะแต่จริงแล้วฉันก็ไม่ใช่คนแบบนั้นเลย
เวลาอยู่กับเพื่อนฉันจะห้าวๆโก้ะๆ วันไหนที่ไม่ได้โทรหาเขาวันนั้นจะรู้สึกขาดอะไรไปบางอย่างหรือถ้าเขาไม่โทรหาก็หาว่าเขาไม่รัก ไม่สนใจ แต่เขาก็ยังใจดี ไม่เคยเบื่อ หรือบ่น
กับอาการงอแงของฉัน จากวันนั้นถึงวันนี้เขายังคงเป็นเหมือนเพื่อน พ่อ แม่ ที่คอยให้ความช่วยเหลือ
ให้กำลังใจ ให้คำแนะนำ เรื่องการเรียน การใช้ชีวิตของฉัน ฉันรู้สึกว่า
ฉันโชคดีจริงๆที่ได้เจอกับคนๆนี้ เขาบอกฉันเสมอว่า ไม่ว่าเราจะอยู่ในสถานะใด เขาก็จะคอยเฝ้าให้กำลังใจฉันเสมอ
เขาเหมือนร้านสะดวกซื้อชื่อดัง แต่ไม่ใช่หิวเมื่อไรก็มา แต่เป็นทุกข์เมื่อไร โทรมาได้ตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง
ทุกวันนี้เรายังคงคอยเป็นกำลังใจให้แก่กันและกัน เราไม่คาดหวังว่าอนาคตจะเป็นเช่นไร
เราจะทำวันนี้ของเราให้ดีที่สุด
นางสาววัชราภรณ์ ปาวงค์ รหัส 57210406335 หมู่ 3 ปี 4 สาขาวิชาภาษาไทย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น