วันศุกร์ที่ 22 กันยายน พ.ศ. 2560

ปากหม้อ (นามปากกา) นวนิยาย เรื่อง ตะวันในม่านเมฆ ตอนที่ ๓ เสน่าหาเงินตรา

ตอนที่ ๓
เสน่หาเงินตรา




ณ  ร้านอาหารญี่ปุ่นสุดหรู ชายหนุ่ม  หญิงสาว ที่กำลังรับประทานอาหารอย่างเอร็ดอร่อยนั้น ก็ได้ตกเป็นเป้าสายตาของคนในร้าน ต่างมองคนคู่นั้นด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย  ทั้งอิจฉา ชื่นชม  บางคน รู้สึกสงสารหญิงสาวนางนี้  เสียงซุบซิบต่างๆเริ่มเข้าหู คนทั้งคู่

“ นี่เธอ ฉันล่ะ อิจฉา คุณหนูผู้ดี คนนั้นจัง   เขาช่างเหมาะสมกันจริงๆนะ  สาวไฮโซ กับ หนุ่มนักธุรกิจผู้ร่ำรวย  แต่งกันไป สบายไปถึงชาติหน้าเลยนะ ”
“ เธอ ก็ พูดเกินไป ฉันล่ะสงสารนางมากกว่านะ  เพราะ ข่าวคราวของผู้มีมากเหลือเกิน  บูชาเงินที่หนึ่งล่ะ  ไม่ผูกมัดกับใคร  ไม่รู้เขาจะจริงจังกับนางแค่ไหน  กลัวเหมือนกับหลายคนๆที่ผ่านมา นะสิ  ”
“  แต่ ผู้หญิงก็ได้ไปเยอะเหมือนกันนะ ถ้าใช้จ่ายเป็น  ก็อยู่ได้แบบสบายๆเลยนะแต่คนนี้ไม่เหมือนคนอื่นนะ ผู้ดีขนานแท้เลยล่ะ  ”

เสียงซุบซิบต่างๆ ทำให้หญิงสาวเริ่มรู้สึกไม่ชอบใจ  จึงชวนชายหนุ่มกลับ
ขณะนั่งรถกลับ ชายหนุ่มสังเกตเห็นความผิดปรกติของหญิงสาว
“ น้องดาว มีเรื่องอะไร  ไม่สบายใจหรือเปล่าครับ  ทำไมเงียบไป ”
“ พี่จอม  ได้ยินคนในร้านอาหารคุยกันเกี่ยวกับเรื่องของเราไหมคะ   ดาวได้ยินแล้วไม่สบายใจเลย ”
“พี่คิดว่า เราคุยกันเข้าใจตั้งแต่ต้นแล้วนะครับ ผมคบใคร คบทีละคน ให้ความสำคัญกับคนที่คบเสมอ น้องดาวก็รู้ว่า  ตอนนี้ผมกำลังสนุกกับงาน  และกำลังสร้างโครงการใหม่อยู่  ”
“ ดาวก็เข้าใจนะคะ  แต่ทุกครั้งที่ได้ยินคำพูดแบบนี้จากสังคม ดาวก็อดที่จะหวั่นไหว ไม่ได้ทุกที ”
          “คุณดาวอย่าคิดมากเลยนะครับ ยังไงตอนนี้คุณก็คือคนที่ผมสนิทที่สุด  ”
          “ ได้ยินแบบนี้ ดาวก็สบายใจขึ้นค่ะ  แต่ ดาวก็ยังมีบางอย่างที่ไม่สบายใจอยู่ดีค่ะ ”
          “ คุณดาวมีอะไรให้ช่วยก็บอกได้เลยนะครับ  ไม่ต้องเกรงใจ ”
          “ คือว่า ......ดาว .....  ลำบากใจที่จะพูด ดาวไม่อยากรบกวนพี่จอมเลยค่ะ  ที่ผ่านมาก็รบกวนพี่มากแล้ว  ”
          “ มีอะไร ว่ามาเลยครับ  ไม่ต้องเกรงใจ  ”
          “ คือ  คุณหญิงป้า น่ะค่ะ อยากลงทุนเกี่ยวกับจิลเวอรี่  แต่ติดขัด ที่งบที่จะใช้ลงทุนน่ะค่ะ มันขาดไปอยู่นิดหนึ่ง ค่ะ  ”  
          “  ขาดเท่าไรครับ   ”
          “ล้านนึงค่ะ  ”  ชายหนุ่มอึ้งไปนิดหนึ่งเมื่อได้ยินคำตอบ   หญิงสาวเห็นอาการของชายหนุ่ม  จึงบอกว่า “ดาวไม่เอาของพี่จอมเปล่าๆดอกนะคะ  ดาวจะคืนให้ทั้งต้นทั้งดอกเลยนะคะ  คือดาวก็อยากมีธุรกิจที่เป็นของตนเองบ้าง เผื่ออนาคตของเรา  คนจะได้ไม่มองว่า ทางดาวเกาะพี่จอมกินไงคะ  ”

          “โอเคร ครับ ” แล้วชายหนุ่มก็เซ็นต์เช็คเงินสดให้ พร้อมกับพูดว่า  “น้องดาวไม่ต้องคืนให้ผมก็ได้  แต่เอาเป็นว่า  ผมลงทุนร่วมหุ้นกับคุณก็แล้วกันนะครับ”  หญิงสาว รีบเข้าไปจุมพิตที่แก้มของชายหนุ่มเบาๆพร้อมกับพนมมือไหว้อย่างอ่อนช้อย และมีจริต

          ชายหนุ่มแอบมองหญิงสาวที่กำลังชื่นชมกับตัวเลขบนกระดาษใบนั้น และแอบถอนใจนิดๆ และคิดในใจว่า เงินช่างมีอำนาจจริงๆ ซื้อได้แม้กระทั่งความรู้สึกของคน  และในความคิดนั้นทำให้เขาคิดถึงคำพูดของลูกน้องคนสนิท  ที่ว่า
           “ เงินไม่ใช่สิ่งสำคัญสำหรับเธอ ”   คนแบบนี้มีอยู่จริงหรือ
          ชายหนุ่มคิดอะไรเพลิน จนเกือบขับรถเลยบ้านของหญิงสาว

          “ พี่จอม คิดอะไรอยู่คะ ดาวเรียกตั้งหลายที ไม่ตอบเลย   เข้าไปดื่มอะไรเย็นๆ และนอนพักก่อนไหมคะ ”
          “ไม่ดีกว่าครับ  ดึกแล้ว  เกรงใจ คุณหญิงป้าของคุณด้วย และที่สำคัญผมมีงานโครงการที่ต้องเคลียร์กับศาสตรา ด้วย   ฝากกราบสวัสดี คุณหญิงป้าด้วยนะครับ ”
          “ เคร ค่ะ  ดาวไม่กวนแล้ว  เดินทางปลอดภัยนะคะ ” แล้วหญิงสาวก็เดินตัวปลิวเข้าบ้านไปไฟห้องโถงยังคงเปิดอยู่  “ อะแฮ้ม  ว่าไง ยายดาว ไปถึงไหนมา  แล้วเรื่องที่ป้าคุยกับเราน่ะสำเร็จไหม”
          “คุณป้า  ตกใจหมดเลย ทำไมยังไม่นอนคะ ก็ดาวบอกแล้วว่าไปกับคุณจอมทัพ และอาจจะกลับดึก ”
          “ป้าจะนอนหลับได้ยังไงล่ะ  เจ้าหนี้เขาทวงอยู่อย่างนี้ วันนี้เด็กแจ๋วบอกว่า มีคนแปลกหน้ามาเดินด้อมๆมองๆที่หน้าบ้านเราด้วย และมันก็ทวงเงินดาวด้วย  ”
          “ ดาวเข้าใจนะคะป้า  ที่ดาวทำทุกวันนี้ ก็เพื่อความอยู่รอดของพวกเราทุกคน และเรื่องที่คุยกันก็สำเร็จนะคะ แต่ก็ไม่มากนะคะป้า  ดาวเกรงใจคุณจอมเขา ”  หญิงสาวยื่นกระดาษใบน้อยให้คุณหญิงป้า เพื่อนำไปใช้จ่ายในสิ่งที่ค้างคาอยู่
          “ได้มาแค่นี้ก็ยังดีนะลูก จะได้ยืดอายุเราไปอีก   ”  คุณหญิงป้ามองกระดาษใบน้อยอย่างมีความหมายและรีบเก็บใส่กระเป๋าทันที่
          “ดาวไปพักผ่อนเถอะลูก  นอนดึกมากๆ เดี๋ยวไม่สวย  ” หญิงสาวเดินจากไปอย่างไม่สบายใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับตนเอง
“เฮ้อ  นี่เราทำถูกแล้วหรือ  ศักดิ์ศรี เกียรติยศของเรายังมีอยู่ไหม ”
 
ด้านชายหนุ่ม เขาขับรถตรงไปที่ห้องชุดสุดหรูภายในโครงการ รวิญญ์พาราไดซ์ วิลล์  เพราะ ขณะนี้ในใจของเขากำลังคิดถึงหญิงสาว ที่มองหาความเป็นหญิงแทบไม่เจอ  เธอ ห้าว  แกร่ง  ไม่ห่วงสวย  บนใบใหน้าไม่ได้ฉาบทาไปด้วยเครื่องสำอาง เธอไม่มีจริต ที่สำคัญ เธอไม่ตื่นตา  ตื่นใจในความร่ำรวย ความสมบูรณ์ของเขา   หรือว่าเธอแค่สร้างภาพ  เมื่อถึงห้องพัก ชายหนุ่มรีบโทรศัพท์ไปหาศาสตราทันที

          “ สวัสดีครับ  เจ้านาย  มีเรื่องอะไรด่วนไหมครับ โทรมาซะดึกเลย ” ลูกน้องหนุ่มแกล้งถามทั้งที่รู้อยู่แก่ใจว่าเจ้านายโทรมาเรื่องอะไร
          “ ขอโทษนะ ที่โทรมารบกวนตอนนี้  คือผมอยากรู้เรื่องคุณฉัตรชัย ติดต่อกลับมารึยัง ”
          “ ติดต่อมาแล้วครับ ตั้งแต่ตอนค่ำๆ  แต่ผมยังไม่แจ้ง เพราะ ไม่อยากรบกวนเวลาแห่งความสุขของเจ้านายครับ  แต่เจ้านายแน่ใจนะครับว่านี่คือสาเหตุ ที่เจ้านายโทรมาตอนนี้ แต่ผมคิดว่า น่าจะมากกว่านี้นะครับ  ให้ผมเดา เลยนะครับ  เรื่องคุณลลิณ  เธอตกลงทำตามเงื่อนไขทุกอย่าง และพร้อมเข้ามาทำงานทันที่ที่มีการเซ็นต์สัญญาครับ ”
          “ ขอบใจมากนะ ศาสตรา  รบกวนคุณแค่นี้แหละ ”
          “ ไม่เป็นไรครับ  ด้วยความยินดี  และ  ฝันดีนะครับเจ้านาย”

          ชายหนุ่มฟังเพลงอย่างมีความสุข  เขานอนแช่ตัวในอ่างอาบน้ำที่แสนหรูหรา  จิบไวน์เย็นฉ่ำ  เขารู้สึกสบายใจอย่างบอกไม่ถูก คิดถึงวันที่จะได้ร่วมงานกับลลิณ คิดหาคำพูดที่จะหว่านล้อมเธออย่างไรดี จะทำวิธีใดที่จะได้ตัวเธอมาทำงานให้บริษัทของเขาแต่เพียงผู้เดียว   แล้วจะทำอย่างไรเพื่อพิสูจน์ว่า เงินของเขาจะไม่สามารถทำอะไรเธอได้
ทำไมนะ ลลิณ จึงมีอิทธิพลต่อความคิดเขามากมายเช่นนี้  หรือ ว่า เขาจะเจอคนที่ใช่เข้าแล้ว






                                                                                                ปากหม้อ


          

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น