ตอนที่ ๕
จุดเปลี่ยน
เช้าวันนี้ลลิณรู้สึกโล่ง
ปลอดโปร่ง สบายใจเป็นพิเศษ หลังจากที่เคลียร์งาน
ส่งมอบงานให้กับฉัตรชัยเรียบร้อยแล้ว
เธอก็แพ็คกระเป๋าเตรียมตัวเดินทางกลับ เชียงใหม่ ดินแดนบ้านเกิด เก็บของไป
ยิ้มไป ฮัมเพลงไป อย่างมีความสุข
เธอได้ปลดพันธนาการต่างๆออกจนหมดสิ้น ในใจของเธออยากเดินทางกลับด้วยรถไฟ
เพราะอยากสัมผัสบรรยากาศเก่าๆสมัยวัยละอ่อนที่เดินทางมาร่ำเรียนในเมืองหลวง และคิดว่าจะเดินทางท่องเที่ยวไปเรื่อยๆ แวะบ้านเพื่อนเก่าบ้าง อยากทำตัวเป็นนกขมิ้นบ้าง เดินทางไป ค่ำไหน นอนนั่น แต่ความคิดนี้ก็ถูกปิดใส่กลอนเพราะฉัตรชัยและเพื่อนร่วมงานขอเดินทางไปส่งเธอด้วย โดยที่เขาให้เหตุผลว่า
มีกำหนดการที่จะพาพนักงานไปพักผ่อนอยู่แล้ว หลังเสร็จงานของรวิญญ์ กรุ๊ป จึงทำให้เธอปฏิเสธไม่ลง
และที่สำคัญเขาไม่อยากให้เธอเดินทางคนเดียว เพราะสังคมทุกวันนี้ไม่น่าอยู่เหมือนเดิม
ข่าวการปล้น ฆ่า ข่มขืน ในรถไฟ มีให้เห็นอยู่บ่อยไป
รถตู้พาคณะนกขมิ้นออกเดินทางจากเมืองหลวงอันวุ่นวาย มุ่งหน้าสู่ ภาคเหนือของประเทศ รถวิ่งไปเรื่อยๆ
ไม่รีบร้อน เพราะคณะอยากดื่มด่ำกับธรรมชาติอันบริสุทธ์ที่พวกเขาโหยหามาตลอด พวกเขาใช้เวลาในการเดินทาง ๒ วัน กับอีก ๑ คืน ก็ถึงบ้านของหญิงสาวทุกคนมีความสุขและโล่งใจเมื่อหญิงสาวกลับถึงบ้านอย่างปลอดภัย
คืนนี้ทุกคนนอนพักที่บ้านของหญิงสาว
เมื่อทุกคนพักผ่อนหมดแล้ว
ฉัตรชัยจึงได้มีโอกาสสนทนากับลลิณและคุณพ่อของเธอถึงกิจการสวนส้มที่กำลังประสบปัญหาราคาตกต่ำอยู่ในขณะนี้
“ลลิณ คิดไว้รึยังว่าต่อจากนี้จะทำอะไร และ จะทำยังไงต่อกับสวนส้มนี้
”
“ลลิณ
คิดเอาไว้ว่าเก็บส้มล็อตนี้เสร็จแล้ว
จะรื้อสวน เอาต้นที่แก่แล้วออก ทำการพัก
และบำรุงดินก่อน
แล้วจะทำการเกษตรแบบผสมผสาน
ลิณมีโครงการอยู่ในใจหลายอย่างนะพี่
สำเร็จเมื่อไหร่ จะเชิญพี่มาเป็นลูกค้าวีไอพีคนแรกเลย ”
“ดีแล้วลูก พ่อก็จะได้วางมือเสียที ให้คนรุ่นใหม่ ที่เขามีแนวคิดใหม่ๆ มาพัฒนาต่อจะได้ทันต่อการเปลี่ยนแปลงของโลก
ความคิดรุ่นพ่อ มันไม่ทันกินเขาแล้วลูก
ต่อไปพ่อจะได้มีเวลาไปสนทนาธรรมะกับหลวงพ่อที่วัดจริงๆจังๆเสียที ” ทั้งสามคนนั่งคุยกันจนดึก
จึงแยกย้ายกันพักผ่อน
เช้าวันใหม่ ลลิณจัดให้ทุกคนได้สัมผัสวิถีชีวิตของชนบท โดยปลุกทุกคนมาร่วมตักบาตรและเดินชมบรรยากาศทั่วไปของหมู่บ้านพอถึงเวลาสายคณะก็เดินทางกลับและก็ได้เวลาของหญิงสาวที่จะได้ระลึกถึงบรรยากาศเก่าๆ
ซึ่งคนในชุมชนยังคงรักษาทุกอย่างไว้ได้ดี
ทั้งวัฒนธรรมประเพณี
ค่านิยมอันดีงาม
ผู้คนต่างมาถามข่าวคราวและรู้สึกยินดีกับการกลับมาอยู่บ้านของเธอ
หญิงสาวถือโอกาสพูดคุยเกี่ยวกับโครงการที่เธอจะทำ
ทุกคนยินดีร่วมมือและพร้อมให้การสนับสนุนเธออย่างเต็มที่ ทำให้เธอแอบรู้สึกเสียดายเวลาที่เธอใช้ชีวิตอยู่ในเมืองหลวง
อีกฝั่งหนึ่งของประเทศ โครงการรวิญญ์พาราไดซ์ วิลล์
เปิดให้บริการอย่างเป็นทางการ
ห้องชุดสุดหรู ถูกจับจองเกือบหมดแล้ว
สร้างความพอใจให้กับผู้บริหารหนุ่มเป็นอย่างยิ่ง เขายังคงคิดถึงคำพูดผู้หญิงคนหนึ่งไม่สร่างซา “เมื่อไหร่ก็ตามที่คุณ
อยู่ได้โดยไม่มีเงิน ฉันจะให้โอกาสคุณ ” คิดยังไงเขาก็คิดไม่ตกว่า เขาจะอยู่ได้อย่างไร
ถ้าไม่มีเงิน ตั้งแต่วันที่หญิงสาวจากไป
เขายังคงคิดถึงและพยายามติดต่อหญิงสาวทุกวิถีทาง แต่เขาก็ยังไม่รู้ว่า
จะแบกหน้าไปหาหญิงสาวได้อย่างไรในเมื่อเขายังคงต้องการเงินเพื่อดำรงชีพ
ซึ่งไม่ใช่เพียงเขาคนเดียว แต่อีกหลายๆชีวิตยังต้องพึ่งพาเขาอยู่ เขาได้แต่คอยฟังข่าวคราวของหญิงสาว ทำให้ทราบว่า ตอนนี้หญิงสาว
กำลังทำเกษตรผสมสานบนผืนดินของพ่อที่มอบให้เธอ เธอปลูกผัก ผลไม้ เลี้ยงปลา
ทำนา ทำโฮมสเตย์ ทุกอย่างที่เธอทำ กำลังไปได้ดี และสิ่งที่เธอทำกำลังเป็นที่สนใจของนักท่องเที่ยว เป็นอย่างยิ่ง โดยเฉพาะอย่างยิ่งชาวต่างชาติ
แต่เขายังไม่เลิกที่จะชวนเธอมาทำงานด้วย เขาพยายามโน้มน้าวจิตใจเธอ
แต่เธอยังยืนยันคำพูดเดิมทุกอย่าง เขาทำงานหนักทุกวันเพื่อให้ลืมเธอ หรือว่าเส้นทางของเขากับเธอจะขนานกันเสียแล้วเมื่อวันเวลาผ่านไปเรื่อยๆความคิดถึงก็เริ่มสร่างซาแต่ไม่เคยจางหายไปจากเขา
จอมทัพกำลังมีความสุขกับรายได้ที่เข้ามาสู่กระเป๋าอย่างเป็นกอบเป็นกำ
และทุกอย่างก็ดำเนินไปอย่างดี เขาวางแผนจะขยายกิจการโรงแรมไปทางภาคเหนือ เขาให้ศาสตราติดต่อ เจรจาซื้อขายที่ดินผืนงาม
ในจังหวัดเดียวกันกับลลิณ ทำให้หลายๆคนสงสัยในตัวเขา เพราะชายหนุ่มไม่ค่อยพิศวาสชีวิตชนบทเท่าไรนัก เขาบอกทุกคนว่า ตอนนี้พื้นที่ในเมืองใหญ่ค่อนข้างแออัด
ลูกค้าเริ่มเปลี่ยนทิศทางในการพักผ่อน
เริ่มหันไปใช้ชีวิตสัมผัสธรรมชาติที่ไม่มีการปรุงแต่งใดๆ
นั่นเป็นเหตุผลรองในการขยายงานของเขา แต่เหตุผลที่แท้จริงนั้นเขารู้อยู่แก่ใจตลอดเวลา
ว่าเขาไม่เคยลืมเธอคนนั้นเลย
เมื่อโครงการนี้สำเร็จก็ถึงเวลาที่เขาจะต้องทำตามสัญญาที่ให้ไว้กับหญิงสาวอีกคนที่คบหากันมานานแล้ว
เพราะ ญาติฝ่ายเธอก็รุกเร้าให้เขาทำอะไรให้ถูกต้องเสียที ชายหนุ่ม กำลังจะแต่งงานกับคุณระดับดาว ในเร็วๆนี้
คิดดูแล้ว คงไม่มีใครจะมีความสุขมากกว่าเขาแล้วในขณะนี้ การงานก็เจริญก้าวหน้า การเงินก็มั่นคง คู่ครองก็เหมาะสมกันดี
แต่แล้วสิ่งที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น ภาวะเศรษฐกิจโลกกำลังปรวนแปร และดูว่าจะเลวร้ายลงไปเรื่อยๆ กิจการโรงแรมในเครือ รวิญญ์ กรุ๊ป ก็ขาดสภาพคล่อง เพราะ
นักท่องเที่ยวและทัวร์ต่างๆแห่กันถอนจองที่พัก เพราะทุกคนต่างก็ต้องรัดเข็มขัดกันเต็มที่ เพราะไม่มีใครรู้ว่า
เมื่อไรเศรษฐกิจจะฟื้นตัว
ธุรกิจทุกอย่างต่างได้รับผลกระทบกันถ้วนหน้า โครงการรวิญญ์พาราไดซ์
วิลล์ก็เช่นกัน ลูกค้าต่างก็ขอคืนห้องชุดหรู
เพราะไม่สามารถผ่อนต่อไปได้
ปัญหานี้สร้างความหนักใจแก่จอมทัพเป็นอย่างมาก
เขารีบเรียกผู้มีส่วนเกี่ยวข้องทุกฝ่ายเข้าร่วมประชุมปรึกษาหารือ จนได้ข้อสรุปว่า เขาจำเป็นต้องขายหุ้นบางส่วนเพื่อพยุงกิจการต่อไป แต่ก็ยังไม่เพียงพอต่อค่าใช้จ่ายต่างๆ
เขาจึงตัดใจขายกิจการส่วนน้อย เพื่อรักษาส่วนใหญ่ไว้ แต่ก็เพียงแค่ชะลอไว้ได้แค่ช่วงเวลานิดเดียวเท่านั้น ชายหนุ่มเริ่มคิดหนัก
เขาพยายามติดต่อไปหาคู่ค้าร่วมทางธุรกิจที่เขาเคยช่วยเหลือ แต่ทุกคนปฏิเสธการติดต่อของเขา บางคนก็ให้เลขาบอกว่า
ไม่อยู่ ไม่สะดวกคุยแล้วจะติดต่อกลับไป ไปต่างประเทศบ้าง ไปพักผ่อนกับครอบครัวบ้าง ซึ่งเขารู้ดีว่ามันคือข้ออ้างเพื่อเอาตัวรอดแค่นั้นเอง
แต่เขาก็ไม่โทษใครหากเป็นเขาก็คงทำเช่นเดียวกัน ปัญหาทุกอย่างประดังประเดมาหาเขา
ทั้งปัญหาเรื่องงาน ปัญหาส่วนตัว เขาพยายามแก้ปัญหาทุกอย่างเพื่อความอยู่รอดของทุกคน มีคนเสนอให้เขาขายกิจการทั้งหมด
แต่ถ้าขายในสภาวะเช่นนี้เขาก็รู้ว่ามันจะเป็นเช่นไร เขาเริ่มขายทรัพย์สินชิ้นเล็กๆออกไปเรื่อยๆ
ธนาคารทุกแห่งเริ่มส่งหนังสือทวงการจ่ายชำระหนี้ที่คงค้างอยู่
ชายหนุ่มเริ่มทำในสิ่งที่เขาไม่อยากทำ
เขาส่งคนไปเจรจาทวงหนี้จากฝ่ายของระดับดาว แต่ก็ไม่ประสบผลสำเร็จ
สุดท้ายเขาจึงตัดสินใจขายกิจการทุกอย่างที่มี ให้กับนักลงทุนชาวต่างชาติในราคาที่ค่อนข้างต่ำ โดยมีเงื่อนไขว่า ผู้บริหารคนใหม่ ต้องรับพนักงานของเขาทั้งหมดไว้ทำงานเหมือนเดิม
ตำแหน่งเดิม
ยกเว้นแต่ว่าใครประสงค์จะลาออกไปทำอย่างอื่น เขานำเงินที่ได้จ่ายให้กับแม่บ้าน คนขับรถ
คนรับใช้ และทุกคนที่อาศัยอยู่ในบ้านของเขาและให้ทุกคนไปหางานใหม่
เพราะเขาจำเป็นต้องขายบ้านและทรัพย์สินในบ้านทุกอย่างอีกด้วย
เมื่อเขาจัดการทุกอย่างเสร็จสิ้นแล้ว เขาไปขออาศัยอยู่กับระดับดาว ทุกคนให้การต้อนรับเขาแบบเสียไม่ได้รวมทั้งตัวหญิงสาวด้วย
ทั้งที่เขาบอกว่าเขาจะอยู่สักระยะหนึ่งเท่านั้น
แต่เสียงกระแนะกระแหนต่างๆจากคุณหญิงป้าก็ดังเข้าหูเขาบ่อยๆ งานแต่งงานทั้งหมดถูกยกเลิกจากฝ่ายหญิง ทำให้เขามีโอกาสได้ตัดสินใจง่ายขึ้น เขาติดต่อศาสตราให้ซื้อตั๋วรถไฟปลายทางเชียงใหม่ให้ที่หนึ่ง
เขาจะเดินทางไปตามหาสิ่งที่ค้างคาใจเขามาตลอด ลูกน้องเสนอให้ชายหนุ่มใช้รถของเขา
แต่จอมทัพก็ปฏิเสธ เขาอยากค้นหา และพิสูจน์คำพูดของลลิณ
ว่า มันจะเป็นไปได้อย่างไร คนเราจะอยู่ได้โดยไม่มีเงิน
ได้อย่างไร
ปากหม้อ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น