ปากหม้อ (นามปากกา) นวนิยาย เรื่อง ตะวันในม่านเมฆ ตอนที่ ๑๑ มิตรภาพ

ตอนที่ ๑๑

มิตรภาพ

จอมทัพ  รวิญญ์ศิริกุล    นักธุรกิจหนุ่ม ผู้ร่ำรวยได้หายไปจากวงสังคมเป็นเวลาปีกว่านั้นตอนนี้กลายเป็น  จอมทัพที่เป็นเพียงเกษตรกรคนหนึ่งที่มีกิจการสวนสมุนไพรครบวงจรเล็กบริเวณเนื้อที่ ๕ ไร่กว่าๆที่เขาขอเช่า และต่อมาก็ขอแบ่งซื้อจากชาวบ้าน เขาแบ่งพื้นที่ออกเป็นแปลงปลูกสมุนไพร โรงเรือนเก็บและแปรรูปสมุนไพร  ทั้งที่ใช้อุปโภค บริโภค  ร้านค้าจัดจำหน่ายผลิตภัณฑ์ทางการเกษตร กิจการของเขาได้รับความสนใจจากชาวต่างชาติเป็นอย่างมาก  เขาสร้างเครือข่ายทางธุรกิจกับชาวบ้านและลลิณ โดยจัดโปรแกรมการท่องเที่ยวร่วมกับโฮมสเตย์ของหญิงสาว  นักท่องเที่ยวที่มาพักที่นี่จะได้สัมผัสบรรยากาศ ความเป็นอยู่  วิถีชีวิต และทดลองใช้ชีวิตเหมือนคนที่นี่ เริ่มตั้งแต่  ปลูกข้าว  ปลูกผัก  ประกอบอาหารรับประทานเอง เรียนรู้เกี่ยวกับสมุนไพร  ลงมือแปรรูปสมุนไพร  และผลิตภัณฑ์ที่แปรรูปนั้น  จอมทัพก็จะยกให้นำไปใช้ฟรีด้วย  

จอมทัพ เปลี่ยนไปทั้งรูปร่าง บุคลิก นิสัยใจคอ โดยเฉพาะความคิดเขาเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด   เขาเริ่มเหมือนคนในชุมชนมากขึ้น  ทำงานเพื่อส่วนรวมมากขึ้น  ชาวบ้านรักเขาเหมือนลูกหลาน  ทุกวันนี้เขาแทบจะไม่ได้ใช้เงินเลย เพราะ  เขาได้รับมิตรภาพจากชาวบ้าน เขาให้ชาวบ้านมากเท่าไร  เขาก็จะได้รับกลับคืนมากเป็นสองเท่า   ตอนนี้  เด็กชายแบงค์เริ่มโตเป็นหนุ่ม  เขาจึงขอแบงค์จากหลวงพ่อมาทำงาน พักอยู่กับเขา  และขอรับผิดชอบเรื่องการศึกษาของเด็กชายด้วย เขาสอนงานทุกอย่างให้กับแบงค์ ตอนนี้แบงค์กลายเป็นเพื่อนที่รู้ใจของชายหนุ่มมากที่สุด ตอนเช้าทุกวันเขาให้แบงค์ไปทำหน้าที่เป็นเด็กวัดตามเดิม ช่วยงานที่วัดเสร็จแล้วจึงไปโรงเรียน งานทุกอย่างกำลังดำเนินไปอย่างดี   เช่นเดียวกับความสัมพันธ์ของเขากับลลิณที่กำลังเริ่มต้นขึ้น หญิงสาวเปิดใจให้กับชายหนุ่มมากขึ้น เธอเห็นถึงความพยามยามของเขา  จากที่เขาไม่มีอะไรเลย  เขาสามารถอยู่ได้  และที่สำคัญ  เขาเปลี่ยนจากการเป็นผู้รับ  มาเป็นผู้ให้มากขึ้น 

ชายหนุ่มยังไม่เคยลืมวันที่เขาไปปิกนิกกับหญิงสาวที่น้ำตกในวันนั้น  เขารู้ตัวเองแล้วว่าเขารักเธอจริงๆ เขาจะต้องทำให้เธอเชื่อมั่นในตัวเขามากขึ้น  เขาจึงทำทุกอย่างเพื่อเธอโดยมีฝ่ายสนับสนุน คือ แบงค์  เมื่อเขามีคนรับผิดชอบงานแทนเขาได้  เขาจึงมีเวลาเทียวแวะเวียนไปที่บ้นของหญิงสาวมากขึ้น เขาอาศัยทำคะแนนผ่านป้าน้อม 

เขาช่วยงานในไร่และโฮมสเตย์อย่างสม่ำเสมอ ถ้าเป็นในสมัยที่เขายังเป็นนักธุรกิจ เขาคงมีของกำนัลติดไม้ติดมือมาฝากคนที่นี่  อย่างไม่ได้ขาด  แต่  ณ  ตอนนี้เขาทำเช่นนั้นไม่ได้เพราะ คนที่นี่ รังเกียจคนที่ใช้เงิน ในการซื้อมิตรภาพ มากที่สุด  เขาจึงใช้ใจ และกำลัง ความสามารถของเขา สานต่อความสัมพันธ์กับหญิงสาวและบุคคลที่เกี่ยวข้องกับเธอ

ทุกครั้งที่ชายหนุ่มมาที่นี่ มักจะไม่มีโอกาสที่จะอยู่กับเธอเพียงลำพัง เพราะ เวลาของหญิงสาวนั้นหมดไปกับการทำงานและช่วยเหลือให้ความรู้กับเพื่อนบ้าน 

          วันนี้เป็นวันพระ  ชาวบ้านมาทำบุญที่วัด  เขาจึงมีโอกาสได้พูดคุยกับหญิงสาว

          “ วันนี้เป็นวันดีนะครับคุณลิณ ผมอยากฟังคำตอบจากคุณ ผมผ่านการทดสอบรึยังครับ  คุณพร้อมที่จะสร้างฝันร่วมกับผู้ชายที่มีแต่ตัวคนนี้รึยังครับ ”

          “ ลิณ เชื่อมั่นในตัวคุณนะคะว่า คุณจะสามารถเป็นผู้นำที่ดีได้  คุณสามารถเปลี่ยนแปลงตัวเองได้ ลิณเชื่อว่าไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น  คุณจะสามารถผ่านพ้นมันไปได้อย่างสบายๆ เลย  ลิณให้โอกาสคุณค่ะ คุณจอม ”

          “  ผมดีใจที่สุดเลยครับ ที่ลิณให้โอกาสพี่ พี่จะรักษาโอกาสนี้ไว้ตลอดชีวิต และพี่จะรออีกโอกาสที่ลิณจะเปลี่ยน คำว่าคุณ  มาเป็นพี่  ”  ชายหนุ่มมองเห็นอนาคตของเขากับหญิงสาวเริ่มเป็นรูปเป็นร่างมากขึ้น   เขาสัญญากับตัวเองว่า จะรักษาสิ่งที่มีค่าสิ่งนี้ไว้ให้ดีที่สุด

          ทั้งสองคนเริ่มเปิดตัวคบหาในฐานะคนสนิทมากขึ้น ผู้คนในชุมชนต่างยินดีและสนับสนุนคนทั้งสองด้วยดี

          “  ลิณ  พี่มีเรื่องขอความคิดเห็นจากลิณ  พี่ว่า เราน่าจะจัดกิจกรรม  ท่องเที่ยวเชิงนิเวศ ให้กับชุมชนของเรานะ เพราะธรรมชาติที่ยังสวยงามนั้น มีน้อยแล้วเหลือเกิน  เราจึงควรรักษาธรรมชาติในชุมชนของเราให้คงอยู่คู่กับหมู่บ้านของเรา ”

          “  ลิณ ก็คิดเหมือนกับคุณจอมนะคะ  เรามาต่อยอดจากการให้นักท่องเที่ยวทำกิจกรรมทางการเกษตร  ประกอบอาหารกินเอง แปรรูปสมุนไพร เราเพิ่มกิจกรรม สองเท้า ทอดน่อง ส่องไพร กัน  คือ  เราจะสร้าง ยุวมัคคุเทศค์ นำเที่ยวน้ำตก และเดินชมป่า  ศึกษาสมุนไพร ห่มรักให้ผืนป่า โดยมีการห่มผ้าเหลืองให้กับต้นไม้ใหญ่  และเพิ่มเติมด้วยการปลูกต้นไม้ เมื่อพวกเขากลับมาเที่ยวอีกครั้งเขาจะได้สัมผัสต้นไม้ที่พวกเขาปลูกขึ้นด้วยสองมือของพวกเขา ”

          จอมทัพและลลิณนำเสนอกิจกรรมดังกล่าว ผ่านที่ประชุมของชุมชน  ได้รับการตอบรับและให้ความร่วมมือจากทุกคนเป็นอย่างดี  และ มีความกระตือรือร้นอยากที่จะทำกิจกรรมนี้เร็วๆ พวกเขาเริ่มกิจกรรมดังกล่าวโดยจัดตั้งทีมสำรวจเส้นทาง  ทำทะเบียนต้นไม้  สมุนไพร  และสัตว์ที่พบในบริเวณน้ำตก แล้วนำข้อมูลดังกล่าวจัดทำรายละเอียดและฝึกฝนยุวมัคคุเทศค์ โดยการนำของแบงค์  ทุกคนมีมติร่วมกันว่า  จะไม่กำหนดราคาค่างวดในการทำกิจกรรมจากนักท่องเที่ยว แต่ ขอแค่สินน้ำใจจากพวกเขาเท่านั้น เพราะพวกเขาไม่ได้ลงทุนอะไร  เพียงแค่ลงแรงกายและแรงใจเท่านั้น  ดังนั้น  สิ่งที่ได้ตอบกลับมา คือกำไร  และกำลังใจในการตอบแทนแผ่นดินเกิดเท่านั้นเอง

           จอมทัพรู้แล้วว่าเงินไม่ใช่สิ่งสำคัญสำหรับเขาต่อไปอีกแล้ว   ยิ่งเขาอยู่ที่นี่นานเท่าไร เขายิ่งรักที่นี่ และลืมเรื่องเงินไปเลย  เขาจึงสร้างทุกอย่าง ให้บริการทุกอย่างโดยไม่ได้หวังเงินทองเป็นค่าตอบแทน  เพราะทุกวันนี้เขาแทบจะไม่ได้ใช้เงินเลย  มิตรภาพและน้ำใจของคนที่นี่มีให้เขามากมายจนเขาไม่ต้องการเงินอีกแล้ว  ยิ่งคิด  เขายิ่งเสียดายเวลาที่เขาวิ่งวุ่นหาเงินให้มีมากเพื่อหน้าตาทางสังคม  แต่มันไม่จีรังยั่งยืนเลย  ต่อจากนี้ไป เขาจะให้ในสิ่งที่เขาให้ได้ ให้กำลังแรงกาย  กำลังสติปัญญา เพื่อสร้างสรรค์สิ่งดีๆให้กับสังคม  ทุกสิ่งที่เขาลงทุนไปไม่ได้สูญสลายหายไปไหน แต่มันแทรกซึมเข้าไปในสายเลือด ของทุกคนที่นี่   แต่นี้เขาก็แทบจะสำลักความสุขแล้ว  เหลือเพียงสิ่งเดียวที่เขายังต้องสู้ต่อไป คือ การได้หัวใจของนางในฝันมาไว้ครอบครองและยืนเคียงข้างทั้งในวันที่เขาทุกข์และสุข  ยืนหยัดต่อสู้และเป็นกำลังใจให้แก่กันและกัน

          “  ลลิณ หญิงสาวผู้จุดประกายฝัน เธอมีตัวตนและสัมผัสได้ด้วยหัวใจ และความจริงใจ ”

         

                                                                      ปากหม้อ